Iedereen die door de Efteling loopt komt ogen en ore te kort en raakt bekend met de vele vrolijke muziekstukken en kenmerkende geuren die door het attractiepark zweven. Een van die kenmerkende geuren hangt al sinds 1969 dagelijks te herkennen. Stoom en verbrandde kolen zorgen al sinds dag en dauw dat de stoomtreinen van de Efteling puffen. Het is binnen de Efteling de snelste en makkelijkste manier om van het Marerijk naar het Ruigrijk te reizen en tussendoor te genieten van het uitzicht op vele attracties en natuur.

De geschiedenis van het spoortraject gaat diep terug in de tijd. Al vanaf 1959 werden er plannen gemaakt hoe de attractie vormgegeven moest worden. Men moest op zoek naar de juiste verhoudingen voor het spoor, de juiste locomotieven en de juiste route door het park. Burgemeester Van der Heijden was echter tegen de komst van de attractie omdat hiervoor te veel natuur moest sneuvelen. Men kon het aantal inperken en de aanleg van het 2 kilometer traject kon beginnen. Het oog van de directie was intussen ook gevallen op een locomotief bij de Arnhemse Steenfabriek IJsseloord in 1968. De locomotief paste precies binnen het plaatje van de Efteling en men gaat over tot aanschaf van de locomotief Aagje. Op 8 mei arriveert Aagje daadwerkelijk op een dieplader in het attractiepark.

Nadat het traject voltooid was kon men vanaf Station Sprookjesbos richting Station Café-Restaurant (huidig Panorama) met eindstation Station Noord. Er was destijds nog geen volledige ronde mogelijk en in het traject waren enkele keerdriehoeken aanwezig waardoor de locomotief de kans kreeg te keren op het spoor.

Het is inmiddels 1974 als besloten wordt Station Sprookjesbos op te heffen en een nieuw station te bouwen aan het Sing-Nicolaasplaets. Daarnaast plaatst men in het bestaande traject een wissel zodat een tweede locomotief haar weg kan vinden over het spoor. Moortje wordt aangeschaft waardoor men in drukkere periode twee treinen kan laten rondrijden. Intussen was het traject ook verlengd en kon men uit- en instappen bij vier stations; Station Sint-Nicolaasplaets, Station Noord (Café-Restaurant), Station Oost (Ruigrijk) en Station Zuid nabij de Vonderplas. Het traject werd in 1980 nogmaals onder handen genomen door de komst van de Python en werd het spoor enkele meters verlegd en vind locomotief Neefje zijn weg in de Efteling.



Hoewel het spoor nog steeds onvolledig is werd er in 1972 al druk overlegd om het traject definitief te sluiten zodat er een volledige ronde kon worden aangelegd. Pas in 1984 wordt de knoop doorgehakt en begint men met de realisatie van het gesloten traject. Men plaatst 500 meter extra spoor waardoor het traject nu bijna 3 kilometer lang is. Daarnaast kiest men ervoor om Station Noord te sluiten en een spoorbrug van 75 meter aan te leggen over de Siervijver. Hoewel men Station Noord ondanks de sluiting nog gerenoveerd werd zorgde een storm ervoor dat het gebouw definitief het veld moest ruimen. Ook Station Zuid moet snel haar deuren sluiten en de restanten worden in 1995 na verwaarlozing geruimd. Daarnaast neemt het attractiepark een derde locomotief in dienst. Trijntje is speciaal voor het attractiepark ontwikkeld en gebouwd.

In 1999 werd na besluit het spoortraject grondig gerenoveerd en werd er druk gewerkt aan nieuwe remise met ruimte voor meer locomotieven en bouwt men aan een Sprookjesstation. Tijdens een ritje in de Stoomtrein bezoekt men voor Station Marerijk een fictief station waar diverse sprookjes wachten op de stoomtrein. Holle Bolle Gijs, Heks, een kabouter, Laven en de Gelaarsde Kat zijn één van de kenmerkendste figuren. Twee jaar later neemt het attractiepark afscheid van locomotief Neefje en wordt deze definitief uitgerangeerd op het Ton van de Ven Plein waar deze dagelijks te bezichtigen is. 

Vervolgend veranderd en in de jaren daarop niet veel aan het traject tot 2008. Men besluit voormalig horecapunt de Likkebaerd te sluiten zodat het plaats maakt voor nieuwe horeca. Ook Station Oost wordt gesloten om geïntegreerd te worden in het nieuwe stationsgebouw. Men kiest voor een koloniale, tropische sfeer met veel houten balken en tegeltjes. Het nieuwe station krijgt vier nieuwe horecagelegenheden met bijbehorende toiletten. De naam van het voormalige station wordt overgenomen en tijdens de opening in 2009 onthuld men de naam; Station de Oost.

In 2011 krijgt locomotief Aagje een volledige revisie omdat de trein al een eeuw trouwe dienst bewijst. Eén jaar later worden door de komst van Aquanura nieuwe spoorwegovergangen aangebracht en de huidige spoorwegovergang van de Pardoespromenade verbreed. Echter zorgen deze nieuwe overgangen voor een enorme beperking in de dienstregeling van de stoomtrein. Al ruim voor de sluiting van het park wordt de laatste ronde gereden zodat iedereen ruim voor de eerste Aquanura voorstelling op de vlonder aanwezig kan zijn. Hedendaags rijden de treinen een volledige ronde langs 3 stations waarvan er twee daadwerkelijk gebruikt worden. Hoewel de meeste mensen denken dat de locomotieven hedendaags elektrisch of via diesel worden aangedreven rijden alle locomotieven nog steeds op steenkool en water.